MDMA-analogon

In Nederland is MDMA een verboden stof. Daarom maken we gebruik van een stof die sterk lijkt op MDMA, genaamd een MDMA analoog. In de wereld van de scheikunde verwijst "analoog" naar een stof die chemisch nauw verwant is aan een andere stof, waarbij de structuur van het molecuul bijna identiek is, maar met subtiele verschillen. Dit geldt ook voor het MDMA analoog. De structuur lijkt sterk op die van MDMA, maar er zijn kleine verschillen waardoor deze stof allereerst legaal is. Bovendien heeft het minder intense effecten dan MDMA, maar roept het juist meer positieve en empathische gevoelens op. Bij de meeste mensen is er na de sessie minder sprake van de typische "dinsdagdip" die vaak optreedt na het gebruik van MDMA. Deze verschillen maken naar onze mening het MDMA analoog zelfs geschikter voor sessies. Een voor- en nadeel van het MDMA analoog is dat de effecten iets langer aanhouden.

Disclaimer - Opiumwet

MDMA is een illegale substantie die wordt geclassificeerd onder Lijst 1 van de Opiumwet. Volgens deze wet vallen de stoffen op Lijst 1 onder de categorie van harddrugs. Dit zijn stoffen waarvan de overheid vindt dat ze risico's met zich meebrengen. Dit betekent dat het bezit, de productie, de verkoop en het gebruik van MDMA strafbaar zijn in Nederland.

Bij ons maken we echter gebruik van een analoog van MDMA dat niet expliciet op deze lijst staat vermeld. Dit stelt ons in staat om legaal te werken met deze stof. Volgens de huidige wetgeving vallen de MDMA-sessies of -therapieën echter nog niet onder de Geneesmiddelenwet, en worden ze niet beschouwd als medische behandelingen. Hierdoor is er ook geen mogelijkheid tot vergoeding via zorgverzekeraars.

 

MDMA en vergelijkbare stoffen worden wereldwijd veelvuldig gebruikt. Hoewel de meeste gebruikers op korte termijn geen directe problemen ervaren, is er nog beperkte wetenschappelijke kennis over de veiligheid op de lange termijn. Langdurig gebruik van MDMA kan het risico op depressie, angst en geheugenproblemen vergroten. Hoewel er enig onderzoek bestaat, is veel hiervan gebaseerd op studies met dieren, en er zijn slechts weinig klinische onderzoeken bij mensen naar het veilige gebruik van MDMA op de lange termijn.

Uit onderzoek onder recreatieve gebruikers blijkt dat MDMA volgens hen veiliger is dan het gebruik van andere substanties zoals alcohol, cocaïne en cannabis. Echter, het beperkte beschikbare onderzoek maakt het lastig om definitieve conclusies te trekken over de veiligheid van langdurig en chronisch gebruik van MDMA bij mensen.

 

De werking van het MDMA analogon

Het analogon heeft invloed op diverse delen van de hersenen en werkt in op verschillende neurotransmitters en neuropeptiden. Deze aanpassingen in de neurochemie op verschillende niveaus leiden tot veranderingen in stemming en perceptie.

• Verhoging neurotransmitters 
  Net zoals bij MDMA verhoogt het analogon de niveaus van serotonine en dopamine in de hersenen via twee vergelijkbare mechanismen: het stimuleert de afgifte en belemmert de heropname van deze neurotransmitters. MDMA functioneert als een soort 'materiaal' voor verschillende monoamine-vesiculaire transporteiwitten. Dit leidt tot een toename in de vrijgave van serotonine (5HT), dopamine (DA) en noradrenaline. Deze neurotransmitters worden opgeslagen in kleine blaasjes, ook wel vesikels genoemd, in de uiteinden van zenuwcellen. Ze worden in de synaptische spleet (de ruimte tussen zenuwcellen) vrijgegeven wanneer er een elektrisch signaal wordt doorgegeven. MDMA zorgt ervoor dat er meer van deze neurotransmitters vrijkomen dan normaal, waardoor er een overschot ontstaat in de synaptische spleet. MDMA draait ook de normale stroom van transporters om, waardoor de vrijgave van alle drie monoamines via omgekeerd transport wordt verhoogd. Transporters zijn eiwitten op het celmembraan van zenuwcellen die helpen bij het terugnemen en recyclen van neurotransmitters nadat ze hun signaal hebben overgebracht. MDMA bindt aan deze transporters en zorgt ervoor dat ze in de tegenovergestelde richting werken, waarbij ze meer neurotransmitters uit de cel duwen in plaats van ze op te nemen. Dankzij deze twee mechanismen verhoogt MDMA de niveaus van serotonine en dopamine in de hersenen, wat resulteert in diverse psychologische en fysiologische effecten. Serotonine heeft invloed op zaken als stemming, geheugen, slaappatroon, pijnperceptie en sociaal gedrag. Dopamine speelt een rol in het beloningssysteem, motivatie, leervermogen, beweging en genot. MDMA wekt daarom gevoelens op van euforie, empathie, energie, alertheid en verbeterde zintuiglijke waarneming.

 

• Verhoging neuropeptiden
  MDMA vergroot ook de activiteit van oxytocine door interactie met serotonine 5-HT1A-receptoren. Deze receptoren zijn wijdverspreid in de hersenen, waaronder de amygdala en de prefrontale cortex, en ze hebben invloed op diverse functies zoals stemming, angst, cognitie en sociaal gedrag. Oxytocine wordt vaak het "knuffelhormoon" genoemd omdat het mensen in staat stelt om verbinding te maken en zich verbonden te voelen. Andere neuropeptiden die toenemen zijn neuropeptide Y, endorfine, dynorfine, vasopressine en BDNF.

 

De stofwisseling van het MDMA analogon

MDMA wordt in je lever veranderd door speciale stoffen, vooral door iets genaamd CYP2D6. Hierdoor ontstaat een stof genaamd MDA, die ook invloed op je hersenen heeft en in andere natuurlijke dingen voorkomt, zoals nootmuskaat. Zowel MDMA als MDA worden nog verder veranderd door andere stoffen in je lichaam. Hierdoor ontstaan nieuwe stofjes, zoals HMMA en DHMA. Het MDMA analogon verspreidt zich door je hele lichaam, niet alleen in je bloed. Je lichaam raakt er geleidelijk aan gewend en het duurt ongeveer 7-9 uur voordat de helft van de stof uit je lichaam is verdwenen. Het kan zelfs 48-72 uur duren voordat je er helemaal geen effect meer van voelt. Er zijn verschillende dingen die invloed hebben op hoe je lichaam MDMA verwerkt, zoals je genen, andere medicijnen die je gebruikt, hoeveel je ervan neemt en hoe vaak je het gebruikt. Dit kan ook invloed hebben op hoe veilig het is voor je hersenen.

 

Hersteltijd tussen sessies

Omdat MDMA en de analogen schade aan de zenuwcellen kunnen veroorzaken en de hoeveelheid bepaalde signaalstoffen, zoals dopamine en serotonine, kunnen verminderen, is het verstandig om een periode van herstel in te plannen. Als MDMA en de analogen voor therapeutische doeleinden worden gebruikt, is de dosering meestal niet zo hoog als bij recreatief gebruik. Doordat deze stoffen zuiverder zijn en in minder grote hoeveelheden worden ingenomen, zijn de negatieve effecten minder ernstig. Om ervoor te zorgen dat de tekorten aan signaalstoffen in de zenuwcellen worden hersteld, wordt een herstelperiode van minstens één maand aanbevolen. Voor zowel het herstel van de zogenaamde "serotonerge receptoren" als voor het verminderen van de schadelijke effecten op de zenuwcellen, denken we dat de ideale periode tussen de sessies ongeveer één tot twee maanden zou moeten zijn, afhankelijk van de leeftijd en stofwisseling van de persoon die het gebruikt.

 

Risicoprofiel MDMA-analogon

 

Zeer vergelijkbaar als MDMA
Na inname van het MDMA analogon zal de werking voor 95% hetzelfde verlopen als bij MDMA. Een subtiel verschil is de iets langere werkingsduur en een lagere uitputting van dopamine t.o.v. MDMA. Dit maakt het MDMA analogon, volgens diverse ervaringsdeskundigen, beter geschikt voor therapeutische settings en minder geschikt als partydrug.

Risico's
Hoewel het gebruik van MDMA en de verschillende analogen over het algemeen als relatief veilig wordt beschouwd, kan het toch leiden tot verschillende ongewenste bijwerkingen en risico's, vooral wanneer het samen met andere geneesmiddelen of stoffen wordt ingenomen. Hier zijn enkele gevaarlijke interacties om op te letten bij MDMA:

• Het combineren van MDMA met antidepressiva kan leiden tot een aandoening genaamd serotoninesyndroom. Dit is potentieel ernstig en kan symptomen veroorzaken zoals heftige spierkrampen, koorts en verwardheid.
• Het mengen van MDMA met alcohol kan de negatieve effecten van het middel versterken, waardoor het risico op uitdroging en oververhitting toeneemt.
• Wanneer MDMA wordt gecombineerd met andere stimulerende middelen zoals cocaïne, kan het de kans op problemen met het hart vergroten, zoals onregelmatige hartslag.
• Het gebruik van MDMA samen met andere drugs zoals LSD, paddo's of ketamine kan het risico op nare ervaringen vergroten, wat kan leiden tot verhoogde psychologische stress en angst.

Het is belangrijk om voorzichtig te zijn en bewust te zijn van mogelijke interacties en risico's wanneer je besluit om MDMA of de analogen te gebruiken, vooral als je andere geneesmiddelen of stoffen gebruikt.

 

Contra-indicaties

Er zijn nog meer situaties waarin het gebruik van MDMA wordt afgeraden dan de eerder genoemde. Het wordt bijvoorbeeld niet aanbevolen om MDMA te gebruiken als je medicijnen neemt die interageren met het CYP2D6-enzym, de stoffen die in de interactietabel staan, als je hartaandoeningen hebt, leverproblemen hebt, borderline hebt, schizofrenie hebt, gevoelig bent voor psychoses, of als je zwanger bent.